به گزارش هفت چشمه به نقل از مهر، با ترميم دفاع استقلال که به سان پنير سوئيسي بود و حالا شبيه به صخره اي محکم شده، اين تيم هم آرام آرام به بالاي جدول نزديک مي شود. در واقع بايد گفت استقلال هم مثل تيم ملي و مثل پرسپوليس به اين نکته رسيد که بايد براي بردن ابتدا گل خوردن را متوقف کرد و سپس در انتظار فرصت ها ماند تا همه چيز را عوض کنند.

اگر پرسپوليس پارسال را در نظر بگيريد و به ياد آوريد با وجود خط حمله فوق العاده اي که داشت اما به دليل ضعف در دفاع و دروازه قهرمان ليگ نشد و سپس پرسپوليس امسال را به ياد بياوريد که منطقي تر و دقيق تر  و با برنامه‌تر و منطقي تر دفاع مي کند. آنوقت متوجه مي شويد که اين تيم هم به باشگاه « کم گل خورها» پيوسته است.

در واقع الگوي استقلال و پرسپوليس هر دو يکي است و دقيقا متاثر از تيم ملي است. کي‌روش در تيم ملي ايران اين فضا را جا انداخته و هميشه به گونه اي بازي مي‌کند که حريف از حداقل فرصت ممکن براي گلزني برخوردار مي‌شود و در نهايت با سه يا چهار فرصت گلزني کار را تمام مي‌کند.

اين پروسه البته ابداعي کي روش در دنيا نيست و هستند تيم هايي که با اين طرح جلو مي روند و اتفاقا نتيجه هم مي گيرند اما به نظر مي‌رسد موفقيت کي روش در اجراي اين طرح براي استقلال و پرسپوليس هم الگو شده و اين دو باشگاه هم رويه اي مطمئن تر و غيراحساسي تر را در پيش گرفته اند. هر چند که همين روشد منتقدان زيادي هم دارد.

در اين مسير البته برانکو مي تواند جلوتر از اينها هم باشد چرا که ۶ بازيکن اين مربي در پرسپوليس و تيم ملي همبازي هستند و هماهنگي هاي بيشتري با يکديگر دارند و همان تمرين ها را در تيم ملي هم با همان اهداف انجام مي دهند اما استقلال و منصوريان هم با سومين کلين شيتي که اين تيم داشته نشان دادند در الگو برداري از کي روش بد عمل نکرده اند.

منصورياني که همان ابتداي فصل اعلام کرده بود که الگوي کاري اش کي‌روش است، در اين رابطه با برداشتن سيستم و شکل بازي از روي دست اين مربي پرتغالي تا حدودي خوب عمل کرده و نتايج و آمار بازي ها اين اواخر همين نکته را نشان مي‌دهد.